Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Παρακολουθούμε όλοι τον τελευταίο καιρό τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ.
Παρακολουθούμε ομιλίες, συνεντεύξεις, δηλώσεις και κριτικές από τους υποψηφίους για την προεδρία του Κινήματος.
Παρακολουθούμε έναν «προεκλογικό» αγώνα πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα. Είναι πραγματικά μια δημοκρατική διαδικασία, που αφήνει ελεύθερα τον ελληνικό λαό να επιλέξει τον καταλληλότερο πρόσωπο ως αρχηγό της Δημοκρατικής παράταξης. Κανένας δεν αμφισβητεί πως και οι τρεις υποψήφιοι σύντροφοι είναι σεβαστοί, άξιοι και αγωνιστές. Ο καθ’ ένας τους έχει δώσει το πολιτικό του στίγμα, έχει τη δική του πολιτική διαδρομή και τις δικές του πολιτικές φιλοδοξίες.
Οι διαφορετικές απόψεις, προβληματισμοί και κριτικές που αναπτύσσονται, πραγματικά συνεισφέρουν θετικά στο ιδεολογικό και πολιτικό υπόβαθρο του Κινήματος.
Καθ’ ένας βάζει το λιθαράκι του στο «Νέο ΠΑΣΟΚ.
Διαβάζω συχνά σχόλια που αναφέρονται στο ΠΑΣΟΚ πριν τις εκλογές. Στο ΠΑΣΟΚ που τόσα χρόνια στηρίζουμε, αγαπάμε, αγωνιζόμαστε και αγωνιούμε για την πορεία του.
Αναρωτιέμαι πως κάποιοι σύντροφοι λένε πως το ΠΑΣΟΚ κατέβηκε στις εκλογές χωρίς επιχειρήματα ουσίας και απόψεις καθαρές. Επίσης πως αδυνατούσε να αρθρώσει αξιόπιστο πολιτικό λόγο και το πιο τρομακτικό είναι πως το ΠΑΣΟΚ είχε αποπροσανατολίσει και τα ίδια του τα μέλη, οπότε πώς να έπειθε τους πολίτες!!!
Θα αναρωτιέστε βέβαια ποιος να φταίει άραγε για όλη αυτή τη χαοτική κατάσταση στο Κίνημά μας.!?
Πολλοί αυθόρμητα θα κατηγορούσαν τον σημερινό πρόεδρο. Εγώ όμως θα κάνω την υπέρβαση και θα ρωτήσω, οι άλλοι δύο υποψήφιοι και τα άλλα μεγαλοστελέχη που βρισκόταν?
Αυτοί όλοι δεν ανήκανε και ανήκουν σε αυτή την παράταξη?
Όλοι μαζί δεν παίρνανε αποφάσεις για την παράταξη?
Όλοι μαζί επί τρισίμιση χρόνια δεν παλεύανε για να αρθρώσουν έναν κοινό αντιπολιτευτικό λόγο και να φτιάξουν το πολυπόθητο πρόγραμμα που θα μας οδηγούσε σε ένα νικηφόρο δρόμο προς την εξουσία?
Δε νομίζω πως ο Πρόεδρος έπαιρνε ερήμην κανενός αποφάσεις για το Κίνημα. Σε μια Δημοκρατική Παράταξη, όπως είναι το ΠΑΣΟΚ, υπάρχει συλλογική λειτουργία, με συλλογικές αποφάσεις.
Ποιοι είναι όμως οι πραγματικοί λόγοι που το ΠΑΣΟΚ τελικά δεν μπορούσε να πείσει τους πολίτες στις εκλογές να το επιλέξουν?
Οι απαντήσεις είναι δικές σας.
Κάποιοι άλλοι αναρωτιούνται πότε μπόρεσε να επιτευχθεί και να ενεργοποιηθεί και να δράση η εσωτερική υπονόμευση. Συγνώμη, αυτοί που το αναρωτιούνται βρίσκονταν έξω από το ΠΑΣΟΚ?
Όλοι εμείς τα απλά μέλη του Κινήματος έχουμε συμμετάσχει σε ομάδες, έχουμε αμφισβητήσει αξιόλογα στελέχη. Γιατί όλα αυτά? Μήπως για να ικανοποιήσουμε τις πολιτικές μας ορέξεις?
Αγωνιώ ιδιαίτερα για την επόμενη ημέρα. Θα είναι μια ημέρα δύσκολη για το Κίνημά μας. Δύσκολα θα ορθοποδήσουμε. Είναι όμως μια καλή ευκαιρία όλοι μαζί να αποδείξουμε πως δεν θέλουμε το παλιό ΠΑΣΟΚ . Πρέπει να αποδείξουμε πως θέλουμε ένα ΠΑΣΟΚ έξω από ομάδες, υπονομεύσεις και συντροφικά μαχαιρώματα και έξω από πελατειακά συμφέροντα.
Ανεξάρτητα με το αποτέλεσμα πρέπει να αποδείξουμε πως θέλουμε ένα ΠΑΣΟΚ ενωμένο, που να χωράει τους πάντες, ένα ΠΑΣΟΚ με αξιόπιστο πολιτικό λόγο και ένα ΠΑΣΟΚ με όραμα. Ο δρόμος είναι μονόδρομος για τον αγώνα που δίνουμε, γι’ αυτό πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας όλοι μαζί , για να γίνει το ΠΑΣΟΚ ένα δυνατό και νικηφόρο Κίνημα, με κοινές ιδεολογικές προτάσεις και κοινό πολιτικό λόγο.
Ο σύντροφος Γιώργος παλεύει να παραμείνει αρχηγός του Κινήματος ως Γιώργος και όχι ως Παπανδρέου. Ποτέ δε συμπεριφέρθηκε σαν να είναι ο ιδιοκτήτης του «μαγαζιού» και ποτέ δε θεώρησε τον εαυτό του επ’ άπειρο αρχηγό, απλά ζήτησε μια δεύτερη ευκαιρία.
Μια δεύτερη ευκαιρία για να αποδείξει πως μπορεί να τα αλλάξει όλα. Ποτέ δεν ξόδεψε τον ενθουσιασμό και την δυναμική του λαού που τον ψήφισε.
Αλήθεια μας εμπνέει με το όραμά του!
Ξεκίνησε αργά και σταθερά να οργανώσει, να λειτουργήσει και να ενεργοποιήσει μια παράταξη που ήταν διαλυμένη και κορεσμένη από εξουσία. Βέβαια μέχρι εκεί που του επέτρεψαν οι άλλοι «πόλοι» του Κινήματος. Κατά τη διαδρομή του ο Πρόεδρος έκανε λάθη, τα οποία και παραδέχτηκε και ανέλαβε τις ευθύνες του.
Έπρεπε από το 2004 που ανέλαβε να βάλει «σκούπα» στην παράταξη. Δε φοβότανε να το πράξει, απλά προσπάθησε να αποφύγει το διχασμό στο κόμμα σε μια δύσκολη περίοδο για εμάς αφού έπρεπε μετά από τόσα χρόνια στην εξουσία να προσαρμοστούμε στο νέο αντιπολιτευτικό μας ρόλο.
Η επιδίωξη της ανανέωσης έπρεπε να γίνει από τότε σημαία μας.
Και σήμερα πολλοί σύντροφοι ζητάνε αλλαγή αρχηγού, για να αλλάξει τα πάντα και να δοκιμαστεί και κάποιος άλλος και βέβαια μιλάω για το σύντροφο Βενιζέλο.
Δε καταλαβαίνω πως οι σύντροφοι ,που υποστηρίζουν την υποψηφιότητα του Βενιζέλου, αντιλαμβάνονται πως υποτιμάται και υπονομεύεται η υποψηφιότητά του. Γιατί δε μας λένε πώς και γιατί?
Επίσης για ποιο λόγο να δημιουργούνται συνθήκες αμφιβολίας για την αξιοπιστία και τις προθέσεις του συντρόφου Βενιζέλου?
Ο σύντροφος Γιώργος δεν έχει ανάγκη από μια άνιση μάχη, για να καταφέρει το σκοπό του. Μήπως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο?
Μήπως κάποιοι στον πανικό τους, λόγο της αναμενόμενης αποτυχίας τους τα παίζουν όλα για όλα για να κερδίσουν τις «εντυπώσεις»?
Κάποιοι δεν αντιλήφθηκαν πως είναι μια απλή εσωκομματική διαδικασία. Αντίθετα καταναλώνουν αμέτρητα χρηματικά ποσά, αμέτρητο τηλεοπτικό χρόνο, αμέτρητα φυλλάδια, αμέτρητες επιστολές, αμέτρητα SMS, για να κερδίσουν την αρχηγία.
Φτάνει πια!!! Πριν καταλήξει αυτή η δημοκρατική διαδικασία σε μια φαρσοκωμωδία.
Οι πολιτικές φιλοδοξίες είναι σεβαστές μέχρι ενός ορίου, η παρεκτροπή δεν συγχωρείται. Γι’ αυτό συνιστώ πολιτισμό και γόνιμο πολιτικό διάλογο.
Ο σύντροφος Γιώργος μπορεί να μην έχει την φυσιογνωμία μεγάλου ηγέτη, αλλά έχει τη φυσιογνωμία πρωτοπόρου.
Το νόημα αυτών των εσωκομματικών εκλογών δεν είναι ποιος μπορεί να κερδίσει τον Καραμανλή, αλλά ποιος μπορεί να ξαναδώσει στο κόμμα τη χαμένη του πολιτική ταυτότητα και ποιος μπορεί να ξανακάνει το ΠΑΣΟΚ ένα κεντροαριστερό ριζοσπαστικό και λαϊκό κόμμα.