«ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ. &
ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ»

8 Οκτωβρίου 2007

Ο ρόλος των λεγόμενων «κορυφαίων και ηγετικών» στελεχών
(κομματική ελίτ) της Δημοκρατικής παράταξης

Με αγωνία παρακολουθούμε τα όσα συμβαίνουν στον χώρο της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης μετά την μεγάλη εκλογική ήττα του Κινήματος.
Είναι κοινή διαπίστωση, ότι εδώ και αρκετά χρόνια στους κόλπους του ΠΑ.ΣΟ.Κ υπήρξε ένα γενικό «βόλεμα», το οποίο στηριζόταν ως επί τω πλείστον στον εναγκαλισμό με την εξουσία και στην διαχείρισή της με σκοπό την διαιώνιση των πάσης φύσεως προνομίων που απορρέουν από αυτή .
Η προαναφερόμενη κουλτούρα και νοοτροπία διαπερνούσε όλα σχεδόν τα επίπεδα της οργανωτικό- πολιτικής δομής του Κινήματος αλλά την αναγνωρίζαμε κυρίως μεταξύ των λεγόμενων «ηγετικών» και «κορυφαίων» στελεχών. Ενώ είχαν διαχρονικά την ευθύνη να διατηρούν το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα του Κινήματος , να φροντίζουν για την αναζωογόνηση και ανανέωση του , την πολιτική διαπαιδαγώγηση των νέων, να αφουγκράζονται τις μεταβαλλόμενες ανάγκες της κοινωνίας και να εργάζονται για την επίλυση των ζωτικών προβλημάτων πλατιών κοινωνικών στρωμάτων συμβιβάστηκαν και προτίμησαν να διαλέξουν «εύκολους» δρόμους της πολιτικής αναπαραγωγής τους..
Έτσι αφού εγκαθίδρυσαν “τοποτηρητές” σε όλη την οργανωτική δομή του Κινήματος με καθήκον την περιφρούρηση των κεκτημένων τους αναλώθηκαν στην διαχείριση της δημόσιας εικόνας τους , αξιοποιώντας τα προνόμια τους.
Ο στείρος κυβερνητισμός, χωρίς την ενασχόληση και επίλυση των πραγματικών προβλημάτων του κοινωνικού συνόλου , η απεμπόληση των βασικών Αρχών και Διακηρύξεων που αλλοίωσαν την ιδεολογικο- πολιτική φυσιογνωμία του Κινήματος, το κόμμα συνασπισμός “παραγόντων” και “αξιωματούχων” μηχανισμός βουλευτών, ( χωρίς πολιτικά χαρακτηριστικά και σε πλήρη πολιτική και κοινωνική αναντιστοιχία με την υποτιθέμενη βάση ) χωρίς κοινωνική βάση και πολιτικά χαρακτηριστικά, συνθέτουν την εικόνα του Κινήματος για πολλά χρόνια.
Η λειτουργία πολλών εξ’ αυτών των «ηγετικών – κορυφαίων» στελεχών, ιδιαίτερα δε στο χρονικό διάστημα 1996 – 2004, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής και όχι μόνο, πραγματικότητας που βιώνουμε και την οποία, σε στιγμές επιτηδευμένης αυτοκριτικής, περιγράφουνε εξ αποστάσεως και οι ίδιοι. Η πρακτική τους οδήγησε στη σταδιακή μετάλλαξη του Κινήματος σε ένα Διαχειριστικό Κόμμα εξουσίας που στηρίζει εν πολλοίς την ύπαρξη του στην ένδοξη ιστορία του και στην διαχείριση της εξουσίας.
Οφείλουμε να τονίσουμε ότι πολλοί εξ’ αυτών συνέβαλαν θετικά σε ριζοσπαστικές αλλαγές και προσέφεραν πολλά στη μακροχρόνια πορεία του Κινήματος, όμως εδώ και αρκετό καιρό δείχνουν αφυδατωμένοι, συμβιβασμένοι, άβουλοι και βολεμένοι, μακριά από το λαό και σε μεγάλο βαθμό απαξιωμένοι από την κοινωνία.
Σήμερα είναι έκδηλη η αγωνία τους για την προσωπική τους πολιτική επιβίωση και αντίστοιχα η αδιαφορία τους για τα προβλήματα των πολιτών και το μέλλον του Κινήματος.
Ευθύνονται καθοριστικά για την έλλειψη συνέχειας και για τις χαμένες γενεές στελεχών για το Κίνημα μας. Δεν μπορούν ακόμα και αν πραγματικά το θέλουν να σηματοδοτήσουν την νέα αρχή.
Η συστράτευση αρκετών εξ’ αυτών στην πλευρά του προέδρου του Κινήματος δεν ακυρώνει την πολιτική τους διαδρομή και δεν τους απαλλάσσει από τις σοβαρότατες ευθύνες που έχουν για τη σημερινή κατάσταση.
Το ίδιο ισχύει και για κάποιους άλλους που ψάχνουν για «αρχηγό» ικανό να τους διασφαλίσει τη διαιώνιση των προνομίων τους.
Η πολιτική τους επιβίωση ως πρωταγωνιστές και μόνο ως «πρωταγωνιστές» φαίνεται ότι αποτελεί το βασικότερο κριτήριο στις επιλογές τους.
Ακόμη και σήμερα που οι ίδιοι αναλύουν με πολύ εύστοχο εύκολο και γλαφυρό τρόπο το γιατί χάσαμε , που μιλούν για την χαμένη πολιτική μας ταυτότητα για την ανύπαρκτη ψυχική ενότητα και αλληλεγγύη, για τη χαμένη συντροφικότητα, για την αλλοτρίωση, τον εκφυλισμό, την αλαζονεία της εξουσίας, για την απομάκρυνση από την κοινωνία και από τα προβλήματα των πολιτών, δίνουν την εντύπωση ότι οι ίδιοι ήταν κάπου αλλού και ότι όλα αυτά που περιγράφουν και αναλύουν δεν τους πολυαφορούν!!!
Κανένα ίχνος αυτοκριτικής !!!
Καμία παραίτηση !!!
Καμιά γενναιότητα !!!
Επί της ουσίας στοχεύουν σε μία εκλογίστικη αντίληψη της ήττας και της προοπτικής και προσπαθούν να καλύψουν μέσα από γενικόλογες θέσεις την πολιτική κενότητα τους και τον συντηρητισμό τους.
Πρέπει να καταλάβουν ότι είναι μέρος του προβλήματος, αν όχι το ίδιο το πρόβλημα και η προσπάθειά τους να πρωταγωνιστήσουν και σήμερα αποτελεί τροχοπέδη στην εξέλιξη και ανανέωση που απαιτεί η νέα αρχή. Πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι είναι παντελώς αδύνατο να εκφράσουν το αύριο.
Εάν πραγματικά επιθυμούν να προσφέρουν στην προσπάθεια αναγέννησης και επανίδρυσης του Κινήματος δεν έχουν παρά να διαλύσουν τα σώματα των πραιτοριανών τους που εδώ και πολλά χρόνια με τη συμπεριφορά τους προκαλούν, και εκθέτουν το Κίνημα και απομακρύνουν τους πολίτες από αυτό, και να κάνουν μερικά βήματα πιο πίσω.

ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ & ΡΗΞΗ – ΟΧΙ ΣΤΟ «ΕΜΠΟΡΙΟ» ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η ευκαιρία για μεγάλες και ουσιαστικές ρήξεις χάθηκε μετά το 2004, όταν η πλειοψηφία των στελεχών μας ερμήνευσε, τουλάχιστον υπεραπλουστευμένα, τη στρατηγική μας ήττα με όρους δεξιάς παρένθεσης. Σήμερα ξεκινάμε από διαφορετική αφετηρία και η νέα προσπάθειά μας προαπαιτεί ουσιαστική σύγκρουση και ρήξη. Έχουμε ευθύνη και καθήκον να τα αλλάξουμε όλα ξεκινώντας από τον εαυτό μας.
Είναι μονόδρομος η σύγκρουση και ρήξη με τα γνωστά εκδοτικό - οικονομικά συμφέροντα που δυστυχώς σημαντικά βοηθήσαμε στο παρελθόν να ανδρωθούν και να μεγαλουργήσουν. Αυτά τα κέντρα εγκαθίδρυσαν την τηλεδημοκρατία, δημιούργησαν τους πολιτικούς τηλε-αστέρες και απροκάλυπτα πλέον, νιώθοντας πανίσχυρα, έχοντας εγκαταστήσει και τοποτηρητές παντού, επιχειρούν την χειραγώγηση του Κινήματος και συνολικά της πολιτικής. Η αναγέννηση της πολιτικής ζωής προϋποθέτει τον δραστική μείωση της απεριόριστης εξουσίας τους.
Είναι μονόδρομος η σύγκρουση και ρήξη με το καθεστωτικό και εξουσιαστικό ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τους εκφραστές του όπου και αν αυτοί βρίσκονται.
Η σύγκρουση και η ρήξη με το «καθεστωτικό» ΠΑ.ΣΟ.Κ πρέπει να είναι ριζική και συνολική. Να αφορά το σύνολο των εκφραστών του ανεξάρτητα από το πως τοποθετούνται σήμερα στο ζήτημα της εκλογής προέδρου.
Η ενότητα που αρκετοί θεωρούν ως προϋπόθεση για το «μεγάλο» ΠΑΣΟΚ που στηρίζεται στη σιωπή, στη λήθη, στην ελεγχόμενη ακινησία, στις συμφωνίες κορυφής, στις προσωπικές διαπραγματεύσεις, στην ιδεολογική σύγχυση, στις προσωπικές στρατηγικές, στην πολιτική επιβίωση κάποιων «κορυφαίων» στελεχών μόνο δεινά μπορεί να φέρει για τη συνέχεια και το μέλλον του Κινήματος.
Όσοι επικαλούνται την επίπλαστη ενότητα επιδιώκουν να θολώσουν το τοπίο και να εμποδίσουν τη δρομολόγηση ουσιαστικών και πολυεπίπεδων αλλαγών.
Μόνο η σύγκρουση και η ρήξη με τις κρατούσες αντιλήψεις, πρακτικές και τους φορείς τους, μπορεί να δημιουργήσει τις συνθήκες γνήσιας πολιτικής ενότητας και να συμβάλλει καθοριστικά στην πορεία επανίδρυσης της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης.

Νέα πολιτική Ατζέντα
Η ιδεολογική – πολιτική φυσιογνωμία του ΠΑ.ΣΟ.Κ πρέπει να είναι ξεκάθαρη σε όλους τους πολίτες. Είμαστε Δημοκρατικό Ριζοσπαστικό Κεντροαριστερό Κόμμα στο οποίο η πολυσυλλεκτικότητα δεν σημαίνει στογγυλοποίηση και ασάφεια. Οι θέσεις μας και οι πρακτικές μας, πρέπει να είναι αντίστοιχες με τις αρχές και τις διακηρύξεις μας.
Η σαφή οριοθέτηση των στρατηγικών πολιτικών επιλογών, η διαμόρφωση νέων κοινωνικών συμμαχιών, τα νέα μεγάλα ζητήματα και οι σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες των αντίστοιχων κοινωνικών δυνάμεων πρέπει να έχουν προτεραιότητα στην νέα πολιτική μας ατζέντα.
 Πολιτική αυτονομία (ενίσχυση των θεσμών και των πολιτικών κομμάτων, απεξάρτηση από τον σφικτό εναγκαλισμό των media και της πλουτοκρατίας, κοινωνική δικαιοσύνη , αξιοκρατία)
 Ανεργία (Νεολαία Γυναίκες Νέοι επιστήμονες, Συμβασιούχοι, Απασχολησιμότητα, εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης των 400,00 € εργαζόμενοι νεόπτωχοι των 650,00 € )
 Παιδεία (Υποβάθμιση της Δημόσιας Παιδείας, Συντεχνιασμός, Κακοδιαχείριση, Αδιαφάνεια, Οπισθοδρόμηση, Απαξίωση)
 Περιβάλλον , Οικολογία, Κινήματα
 Γενναία Αναδιανομή του Εισοδήματος προς όφελος των οικονομικών “θυμάτων» των φιλελεύθερων προσεγγίσεων (Συρρίκνωση του εισοδήματος της μεσαίας τάξης σε τέτοιο βαθμό που ο όρος «μεσαία» δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Ουσιαστικά μιλάμε για την νέα μεγάλη τάξη των νεόπτωχων.
 Εκσυγχρονισμός της Δημόσιας Διοίκησης (πελατειακό σύστημα, εχθρικό στους πολίτες, διαφθορά, αναποτελεσματικότητα)
 Υγεία – Ασφαλιστικό (αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη , ισότητα)
 Μοντέλο ανάπτυξης (με κέντρο τον άνθρωπο και σεβασμό στο περιβάλλον)
 Δίκαιη Κοινωνία

Η επανίδρυση όρος επιβίωσης για το Κίνημα μας
Νέο Κόμμα /Θεσμός
Ριζική Ανανέωση

Είναι μονόδρομος και όρος επιβίωσης η επανίδρυση του Κινήματος ,σε διαφορετική περίπτωση θα έλθει όχι μόνο η συρρίκνωση της κοινωνικής του βάσης ή η διάσπαση αλλά η διάλυση του .
Το νέο μοντέλο οργάνωσης που πρέπει να ακολουθήσουμε δεν μπορεί να είναι αυτό των δεκαετιών του ’80 και του ΄90 αλλά ούτε αυτό που παρατηρούσαμε τα τελευταία χρόνια.
Οφείλουμε να δημιουργήσουμε ένα Κόμμα σύγχρονο, θεσμικό, προοδευτικό, αξιοκρατικό με αρχές και αξίες που θα λειτουργεί με πολιτικούς όρους και συλλογικότητα. Η εσωκομματική δημοκρατία και ο σεβασμός της διαφορετικής ή αντίθετης άποψης πρέπει να είναι βασική αρχή στη λειτουργία του.
Οφείλουμε να καταδικάσουμε κατηγορηματικά με την λειτουργία ενός “κλειστού” κόμματος κυβερνητικών και μη αξιωματούχων και εκλογικού μηχανισμού στην υπηρεσία κάποιων επιφανών στελεχών και βουλευτών που ζήσαμε για πάρα πολλά χρόνια.
Οφείλουμε να καταδικάσουμε και τη λειτουργία ενός κόμματος «χαλαρού» «ανοιχτού» που η δράση του εξαντλείται σε μαζικές ψηφοφορίες για την επιλογή προσώπων χωρίς καμία πολιτική λειτουργία, χωρίς πολιτικά όργανα με συγκεκριμένη ευθύνη και ρόλο, που ζήσαμε τα τρία τελευταία χρόνια.
Οι κομματικές οργανώσεις σε όλα τα επίπεδα πρέπει να αποτελούν ζωντανά κύτταρα παραγωγής πολιτικής να είναι κινηματικές και να αποτελούν μια βασική πηγή άντλησης στελεχών που θα εκπροσωπούν το Κίνημα στην κοινωνία. Να είναι ανοιχτές – νεωτερικές και προσβάσιμες σε όσους επιθυμούν να καταθέσουν την άποψή τους και ενταχθούν σ’ αυτές. Η δράση τους να εστιάζεται στα πραγματικά και ουσιαστικά προβλήματα που απασχολούν σήμερα την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών. Τα εκλεγμένα δημοκρατικά πολιτικά όργανα να έχουν ευθύνη και ουσιαστικό ρόλο στην διαμόρφωση των πολιτικών μας και βέβαια συμμετοχή στα κέντρα λήψης των αποφάσεων σε όλα τα επίπεδα.

Η ανανέωση του Κινήματος δεν μπορεί να περιορίζεται και να εξαντλείται με την συμμετοχή στα ψηφοδέλτια (Δημοτικά, Νομαρχιακά , Εθνικά )λαμπερών και συχνά απολίτικων προσώπων (Καλλιτέχνες , Αθλητές, Δημοσιογράφοι , χαρισματικοί Καθηγητές Πανεπιστημίου , γενικά όμορφα πρόσωπα) χωρίς καμιά πολιτική ιστορία , κοινωνική δράση και προσφορά. Αυτές οι επιλογές συμβάλλουν καθοριστικά στην αποιδεολογικοποίηση και στην απαξίωση της πολιτικής.
Η ανανέωση πρέπει να γίνεται μέσα από μακρόχρονες πολιτικές διεργασίες τόσο στο εσωκομματικό πεδίο όσο και στο ευρύτερο πεδίο της κοινωνίας. Πάντα όμως με πολιτικά κριτήρια και γνώμονα την δυνατότητα εκπροσώπησης των κοινωνικών συμμάχων και έκφρασης νέων ιδεών και θέσεων.
Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στους επαγγελματίες καριερίστες “πολιτικούς”. (υπάρχουν αρκετοί στους κόλπους του Κινήματος)
Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στους πολιτικά άχρωμους δήθεν ερασιτέχνες της πολιτικής. (Δυστυχώς και από αυτούς έχουμε αρκετούς)
Η πορεία προς την επανίδρυση προϋποθέτει:
Α) Ειλικρινή και σε βάθος αυτοκριτική σε όλα τα επίπεδα, η οποία όμως να οδηγεί σε ανάληψη και απόδοση ευθυνών για τον κυβερνητισμό, την καθεστωτική και διαχειριστική λειτουργία που χαρακτηρίζει πλέον διαχρονικά το Κίνημα μας.
Η αυτοκάθαρση είναι βασική προϋπόθεση για την επανίδρυση του Κινήματος μας.
Η φιλότιμη προσπάθεια που καταβάλουν εκατέρωθεν αρκετά στελέχη μας να περιορίσουν το διάλογο στην εκλογίστικη διάσταση που τους βολεύει, δεν μας αγγίζει και δεν μας πείθει.
Β) Είναι η ώρα , η λεγόμενη γενιά του Πολυτεχνείου, η γενιά της «αλλαγής», που πρωταγωνίστησε για τριάντα περίπου χρόνια ,που χάραξε δρόμους, πρόσφερε ιδέες, κυβέρνησε κεντροαριστερά και ξανακυβέρνησε κεντροδεξιά , να κατανοήσει ότι έχει κλείσει τον ιστορικό πολιτικό της κύκλο, και δεν μπορεί να εκφράσει το σήμερα ούτε τις νέες γενιές που ακολουθούν.

Το πολιτικό δυναμικό που θα οδηγήσει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στη νέα πορεία του πρέπει να προκύψει μέσα από ουσιαστικές πολιτικές διεργασίες σε εσωκομματικό και κοινωνικό επίπεδο. Πρέπει να εκφράζει τις νέες κοινωνικές συμμαχίες και να εκπροσωπεί αυθεντικά (να είναι από τα σπλάχνα τους ) τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα τους.
Από αυτή την νέα πορεία θα προκύψουν τα νέα στελέχη και η νέα ηγετική ομάδα που θα οδηγήσουν το Κίνημα μας στην νέα εποχή.
Γ) Η νέα μας πορεία και διαδρομή δεν πρέπει να φαίνεται ούτε και να γίνεται με άγχος και εμμονή για την γρήγορη επαναφορά στην εξουσία. Τον πολιτικό ναρκισσισμό και την στείρα εμμονή στη δεξιά παρένθεση την πληρώσαμε ήδη ακριβά
Η εξουσία δεν είναι αυτοσκοπός
Την πολιτική μας πρωτοπορία και κατ’ επέκταση την ιδεολογική μας ηγεμονία δεν πρόκειται να μας την χαρίσουν.!
Πρέπει να αγωνιστούμε για να την κατακτήσουμε.
Εάν γίνει αυτό, νομοτελειακά θα έρθει και η εξουσία!
Έχουμε την πεποίθηση ότι ο σημερινός πρόεδρος μας Γεώργιος Παπανδρέου , είναι ένας σύγχρονος πολιτικός ένας «διαφορετικός» άνθρωπος που έχει το ηθικό πλεονέκτημα και την αναγκαία πολιτική βούληση να πρωταγωνιστήσει σε αυτή την συλλογική προσπάθεια , να αλλάξουμε το κόμμα . να αλλάξουμε την Ελλάδα.
Εμείς θα σταθούμε στο πλευρό του και θα στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια με όλες μας τις δυνάμεις,
Τέλος προτείνουμε σε όλη την Ελλάδα με αφορμή την πορεία για την εκλογή προέδρου να δημιουργηθούν αντίστοιχες “ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ” ώστε να ξεκινήσει ένας ουσιαστικός και γόνιμος διάλογος που να ξεπερνά τα στενά πλαίσια των ημιδιαλυμένων και απαξιωμένων υφιστάμενων κομματικών δομών. Ένας διάλογος που θα απελευθερώσει και νέες κοινωνικές δυνάμεις, θα προσφέρει πολιτικό οξυγόνο και νέα πνοή που είναι απαραίτητη για την αναγέννηση της πολιτικής της πατρίδας μας.

Είναι η στιγμή ευθύνης για τη λαϊκή βάση του Κινήματος, η κινητοποίηση και αυτοοργάνωση αποτελούν ουσιαστική προϋπόθεση για να αποκτήσει περιεχόμενο η συμμετοχική δημοκρατία. Είναι η στιγμή να αναλάβουν πολιτικό ρόλο και ευθύνη η νεολαία, οι πολίτες, για να ξεπεραστεί η γραφειοκρατία και ο καθεστωτισμός και να γίνουμε ξανά Κίνημα της λαϊκής βάσης.

1. ΜΠΑΣΤΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
2. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΑΚΗ ΕΛΕΝΗ
3. ΚΑΤΣΑΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
4. ΑΔΑΜΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
5. ΓΙΑΛΕΛΗΣ ΘΕΜΗΣ
6. ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ
7. ΣΠΥΡΛΙΔΑΚΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ
8. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΘΩΜΑΣ
9. ΚΑΟΥΝΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
10. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ
11. ΜΟΥΡΟΥΚΗ ΑΝΝΑ
12. ΡΑΧΟΥΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
13. ΚΕΧΡΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ
14. ΝΤΟΥΣΚΑ ΜΑΡΙΝΑ
15. ΣΕΡΠΑΝΟΣ ΧΑΡΙΛΑΟΣ
16. ΒΑΡΖΑΜΠΕΤΙΑΝ ΕΝΤΥ
17. ΛΑΜΠΡΗ ΟΥΡΑΝΙΑ
18. ΛΑΜΠΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
19. ΠΛΥΤΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
20. ΝΤΟΥΣΚΑ ΑΛΕΞΙΑ
21. ΣΙΜΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
22. ΓΕΡΟΔΗΜΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ
23. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΝΝΑ
24. ΚΡΑΝΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
25. ΔΟΥΚΑΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ
26. ΦΛΩΡΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ