Αγαπητοί φίλοι,
Σήμερα που ο δημόσιος διάλογος γίνεται δυστυχώς εκ των πλείστων μέσω τηλεοπτικών παραθύρων και μόνο μεταξύ «κορυφαίων» και «επώνυμων», είναι επιτακτική ανάγκη να υπάρξει ένα βήμα πολιτικής επικοινωνίας και διαλόγου μεταξύ όλων των πολιτών, ένα βήμα κατάθεσης και ανταλλαγής απόψεων και θέσεων, όλων αυτών των «ανώνυμων» που θέλουν να προσφέρουν στο δημόσιο διάλογο, καταθέτοντας τη δική τους άποψη, για μεγάλα και μικρά ζητήματα που απασχολούν την πατρίδα μας.
Ένα μέρος από το έλλειμμα ουσιαστικής συμμετοχής των πολιτών στο δημόσιο διάλογο, φιλοδοξεί να καλύψει η λειτουργία του blog μας και καλούμε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες και τη νεολαία να συμμετέχουν δημιουργικά σ΄αυτό.
Σε αυτή τη στιγμή λίγες ημέρες μετά τις βουλευτικές εκλογές σε προτεραιότητα στο blog μας μπαίνει η συζήτηση για τα αίτια του αποτελέσματος των εκλογών και το μέλλον της Δημοκρατικής Προοδευτικής παράταξης.

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2007

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ
ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ
(1) Σεπτέμβρης 2007
E-Mail: protobouliadialogou@mail.gr

Η ‘Διακήρυξη θέσεων για ένα Νέο Ανθρωπισμό’, ‘Παρέμβαση για τα βαθύτερα αίτια της κρίσης και για την επανίδρυση του ΠΑΣΟΚ’ που ακολουθεί αποτελεί προβληματισμό ενός κύκλου σκεπτόμενων πολιτών που:
α. αγωνιούν για την πορεία της χώρας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κόσμου συνολικά, όπως αυτή διαμορφώνεται στα πλαίσια της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και του αμερικανισμού,
β. συγκροτούν μια ‘Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ανθρωπισμό’, που κάνει σήμερα την πρώτη εμφάνισή της με αυτή τη Διακήρυξη, και προτείνουν να κάνουν το ίδιο όσοι το θεωρούν αναγκαίο, προϋπόθεση αναγκαία για τη διαμόρφωση ενός ‘Κινήματος σύγχρονης σκέψης και Νέου Διαφωτισμού’,
γ. καλούν κάθε συμπολίτη που συμμερίζεται αυτή την αγωνία να καταθέσει την άποψή του σ’ αυτή τη συζήτηση και να προωθήσει με κάθε πρόσφορο τρόπο αυτή τη ‘Διακήρυξη θέσεων για ένα Νέο Ανθρωπισμό’.

Για την ‘Πρωτοβουλία’
Κώστας Λάμπος
Δημήτρης Πράτσος
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΘΕΣΕΩΝ
ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ

(Παρέμβαση,
για τα βαθύτερα αίτια της κρίσης και την επανίδρυση του ΠΑΣΟΚ)

1. Η παγκοσμιοποίηση του καπιταλισμού με όχημα τον αμερικανισμό, παγκοσμιοποιεί ουσιαστικά την κρίση του καπιταλισμού και της πολιτικής έκφρασής του, δηλαδή της λεγόμενης ‘Αστικής Δημοκρατίας’ και οδηγεί την ανθρωπότητα στο κρίσιμο δίλημμα «πρόοδος ή οπισθοδρόμηση», «Ανθρωπισμός ή Βαρβαρότητα»;
2. Ο Πλανήτης Γη, το κοινό μας σπίτι, καθίσταται μέρα με τη μέρα θύμα του μανιακού καπιταλισμού και του κέρδους, με αποτέλεσμα η προϊούσα καταστροφή του να περιορίζει δραματικά τους όρους της ζωής, την ίδια τη ζωή και απειλεί άμεσα την ανθρωπότητα.
3. Η ανθρωπότητα στο σύνολό της, με εξαίρεση μια μικρή μειοψηφία, δεν έχει άλλη επιλογή από την ανατροπή του καπιταλισμού και τη σταδιακή ανοικοδόμηση της Άμεσης Οικουμενικής Δημοκρατίας που θα στηρίζεται στις αρχές και στις αξίες της ανθρωποκεντρικής-αειφόρου ανάπτυξης, της κοινωνικοποιημένης παραγωγής για τον άνθρωπο και όχι για τα κέρδη, που θα στηρίζεται δηλαδή στην κοσμοαντίληψη ενός σύγχρονου αταξικού Ουμανισμού.
4. Αυτό όμως προϋποθέτει ένα νέο Κίνημα σύγχρονου Διαφωτισμού, που θα ρίχνει τους προβολείς της σκέψης και της καθημερινής πολιτικής δράσης όλων των πολιτών του πλανήτη, των επιμέρους τοπικών κινημάτων, καθώς και του παγκόσμιου προοδευτικού κινήματος πέρα από τη χρεοκοπημένη νεοφιλελεύθερη Αστική Δημοκρατία, (‘μεταρρυθμιστικής’ ή ‘εκσυγχρονιστικής’ εκδοχής) και τη Σοσιαλδημοκρατία, γιατί είναι ταυτισμένες με το χρεοκοπημένο καπιταλισμό, αλλά πέρα και από την ψευδοσοσιαλιστική εκδοχή του τριτο-τεταρτο-διεθνισμού, που απότυχε, ενσωματώθηκε και αδυνατεί, ως κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός να ανατρέψει τον καπιταλισμό.
5. Η ανθρωπότητα, που με αγώνες και θυσίες διαμόρφωσε τη σύγχρονη υλική, πνευματική, επιστημονική και τεχνολογική πραγματικότητα μπορεί στα πλαίσια μιάς νέας επαναστατικής ανθρωπιστικής κοσμοαντίληψης να κάνει το βήμα για μια Νέα Ελευθερία. 6. Αυτό προϋποθέτει σύγχρονη θεώρηση, σύγχρονη θεωρία και σύγχρονη πολιτική στρατηγική για να συνειδητοποιήσουν οι πολίτες και τα κοινωνικά κινήματα πως η κρίση του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού είναι συνολική, δομική και θεσμική, συνεπώς είναι μια καθολική εκφυλιστική κρίση του συστήματος και της πολιτικής έκφρασής του, της ‘μεγαλοπρεπούς απάτης’, δηλαδή της ‘Αστικής-αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας’ σε όλες τις δυνατές εκδοχές της. Προϋποθέτει τελικά να απεμπλακούν, πολίτες και κινήματα, από τις σκοταδιστικές-συντηρητικές αντιλήψεις και πολιτικές του καπιταλισμού, της παγκοσμιοποίησης και της Pax Americana, για να ανοίξει και πάλι ο δρόμος για την πρόοδο, συνθήκη αναγκαία για την οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου.
7. Στην περίπτωση της Ελλάδας του μεταπρατικού καπιταλισμού, αυτή η κρίση σε επίπεδο πολιτικού συστήματος διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά μιας διαρκούς εμφυλιοπολεμικής σύγκρουσης μεταξύ των εκάστοτε κομμάτων εξουσίας, που οργανώνεται και τροφοδοτείται από τις δυνάμεις που συγκρούονται στο εσωτερικό του σκληρού πυρήνα του πλιατσικοκαπιταλισμού και των εκάστοτε προστατών τους.
8. Πρωταγωνιστές σ’ αυτό τον εμφύλιο πόλεμο είναι κάποιες ‘οικογένειες’ και επαγγελματίες πολιτικοί που διαπλέκονται, ως υπεργολάβοι, με την ολιγαρχία, την ‘προστασία’, τη μιντιοκρατία και το μαύρο πολιτικό χρήμα, προκειμένου να εξαπατήσουν το Λαό και να τον στοιχίσουν πίσω από τις επιλογές των αφεντικών τους, με αντάλλαγμα την άσκηση, ως παρένθετοι, της πολιτικής εξουσίας, για λογαριασμό των αφεντικών τους, που καταλήγει στον πλουτισμό τους, στη φτώχια του Λαού, στη λεηλασία του πλούτου της χώρας και στην αποδυνάμωση της θέσης της στην ευρύτερη περιοχή.
9. Ειδική έκφραση αυτής της συστημικής κρίσης του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και της πολιτικής έκφρασής του, είναι η τρέχουσα κρίση στο ΠΑΣΟΚ, που κυοφορείται από την περίοδο της αποσοσιαλιστικοποίησής του, χάρη του ‘εκσυγχρονιστικού κυβερνητισμού’, αλλά ξέσπασε μετά την ήττα του στις πρόσφατες εκλογές, με βασικό μοτίβο, «ποιος ‘μάγκας’ μπορεί να κερδίσει τις επόμενες εκλογές» και να γίνει Καραμανλής στη θέση του Καραμανλή, να είναι δηλαδή καλύτερος διαχειριστής του πλιατσικοκαπιταλισμού, πράγμα που μπορεί να εκφράζει προσωπικές αγωνίες εξουσιομανών, όχι όμως του ελληνικού Λαού.
10. Ο ελληνικός Λαός συνολικά και όχι μόνο το οργανωμένο και το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ, παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα την οξύτητα της κρίσης που την οριοθετούν και την τροφοδοτούν τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, οι εκλεκτοί τους αχυράνθρωποι και τα συμφέροντα που βρίσκονται πίσω τους και προφανώς αναλογίζεται το δικό του ρόλο, για το ξεπέρασμα της κρίσης και τη διαμόρφωση μιας πολιτικής που:
α. θα ματαιώσει τα σχέδια της αμερικανοκρατίας, των ‘συμμάχων’ της και των τοπικών εντελοδόχων της, για τη συρρίκνωση (Κύπρος, Αιγαίο, Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρος) του ελληνισμού και της Ελλάδας,
β. θα βγάλει τη χώρα από την πολιτική της εξάρτησης και της μιζέριας και θα θέσει την ελληνική κοινωνία σε τροχιά προόδου και ευημερίας,
γ. θα ματαιώσει τα σχέδια της ολιγαρχίας για την υποταγή, την αλλοτρίωση και την εξαθλίωση των Ελλήνων εργαζόμενων και
δ. θα δώσει στη Νεολαία ένα όραμα αισιοδοξίας και αγωνιστικής προοπτικής μέσα στο οποίο θα αποκτήσει τη δική της κοινωνική συνείδηση και πολιτική αυτενέργεια, απαραίτητη προϋπόθεση για να διαχειριστεί την αυριανή πορεία της χώρας με βάση τα συμφέροντα του Ελληνισμού και της Ελλάδας.
11. Εμείς που συνυπογράφουμε, διακινούμε στο διαδίκτυο και δημοσιοποιούμε με κάθε τρόπο αυτή τη ‘Διακήρυξη για ένα νέο Ανθρωπισμό», ζητάμε από κάθε σκεπτόμενο Έλληνα Δημοκράτη, Αριστερό και Σοσιαλιστή, να λύσει τη σιωπή του, να παρέμβει άμεσα και να πιέσει με κάθε τρόπο και προς κάθε κατεύθυνση, ώστε:
α. το ΠΑΣΟΚ να αποκαταστήσει το σοσιαλιστικό του χαρακτήρα και να επαναφέρει την πορεία του στους στόχους, στις αρχές και στις αξίες της ‘Διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη 1974’ ,
β. να τις εμπλουτίσει με τις νέες τοπικές, ευρωπαϊκές και παγκόσμιες εμπειρίες, κατακτήσεις και δυνατότητες, για την υπέρβαση του καπιταλισμού και
γ. να τις προσαρμόσει στις σύγχρονες ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και να τις μετασχηματίσει σε καθημερινούς αγώνες, με κύριο στρατηγικό στόχο τη βελτίωση της θέσης του Λαού και της χώρας, στην προοπτική μιας προοδευτικής Ευρωπαϊκής Ένωσης και μιάς ‘κοινωνικοποιημένης ανθρωπότητας’ στα πλαίσια ενός Οικουμενικού Ουμανιστικού Πολιτισμού.
12. Αναμφίβολα πρόκειται για ένα δύσκολο εγχείρημα, το οποίο θα γίνεται όλο και δυσκολότερο, όσο παραμένουμε θεατές των εξελίξεων που τις καθοδηγούν σκοταδιστικές και αντιδραστικές δυνάμεις εναντίον μας. Γι’ αυτό ας ξεκινήσουμε τώρα, παρεμβαίνοντας στην κρίση του ΠΑΣΟΚ, υπέρ του σοσιαλιστικού του χαρακτήρα και της ουμανιστικής προοπτικής της χώρας, για να ματαιώσουμε τα σχέδια όσων πασχίζουν να ‘εκσυγχρονίσουν’ το ΠΑΣΟΚ με ολίγη από Σοσιαλδημοκρατία, ή να το αποδυναμώσουν για να το λεηλατήσουν, δηλαδή να το εντάξουν οριστικά στο σύστημα.
13. Το ΠΑΣΟΚ, ως μεγάλο Σοσιαλιστικό Κίνημα, δεν γεννήθηκε για να διαχειρίζεται την καπιταλιστική παρακμή, για να ‘εκσυγχρονίσει’ τον καπιταλισμό, ούτε ως ευκαιρία για να ικανοποιούν κάποιοι ματαιόδοξοι πολιτικάντηδες τη φιλοδοξία τους να κυβερνήσουν τάχα τη χώρα χαϊδεύοντας την ολιγαρχία. Το ΠΑΣΟΚ γεννήθηκε για να υπερασπίζεται ασυμβίβαστα τα συμφέροντα των δυνάμεων της Εργασίας, μέχρι να κατορθώσει ν απαλλάξει την Ελλάδα από τον απάνθρωπο και καταστροφικό καπιταλισμό και να συμβάλλει στον αγώνα των Λαών της Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου να συμβεί το ίδιο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην υπόλοιπη ανθρωπότητα.
14. Το ΠΑΣΟΚ, ανήκει στη μεγάλη προοδευτική δημοκρατική παράταξη, ανήκει στη σύγχρονη Αριστερά του 21ου αιώνα και είναι καιρός μετά από τη νεοφιλελεύθερη εκσυγχρονιστική του περιπέτεια και τα σοσιαλδημοκρατικά του φλερτ, να επιστρέψει σ’ αυτήν, γιατί η ελληνική κοινωνία χρειάζεται, αυτές τις κρίσιμες στιγμές, όσο ποτέ άλλοτε, ένα μεγάλο σύγχρονο, προοδευτικό, αριστερό κόμμα που θα συσπειρώνει όλες τις προοδευτικές δυνάμεις, θα συγκρούεται με το μανιακό καπιταλισμό και την αμερικανοκρατία, και θα ανοίγει με τους καθημερινούς αγώνες του το δρόμο για την υπέρβαση του καπιταλισμού και την οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου.
15. Για όλους τους παραπάνω λόγους και επειδή η νεοφιλελεύθερη πολιτική που ασκείται στη χώρα, αφορά άμεσα και προσωπικά όλους μας, γι’ αυτό συμμετέχουμε και παρεμβαίνουμε υπέρ:
α. της διατήρησης και της ενίσχυσης του σοσιαλιστικού χαρακτήρα του ΠΑΣΟΚ, για να μπορεί να είναι χρήσιμο στην ελληνική κοινωνία ως μόνιμη και ασυμβίβαστη κοινωνική αντιπολίτευση στο καπιταλιστικό σύστημα, είτε κερδίζει είτε χάνει τις εκλογές, οι οποίες στα πλαίσια της εικονικής αστικής πραγματικότητας δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός,
β. της καταστροφής του γραφειοκρατικού οργανωτισμού, της καταδίκης κάθε απόπειρας χειραγώγησης, της διάλυσης των προσωπικών μηχανισμών και της στροφής σε νέες μορφές οργάνωσης, λειτουργίας και δράσης που θα ενσωματώνουν οργανικά και θα εκφράζουν αυθεντικά την προοδευτική και αγωνιζόμενη κοινωνία , και
γ. της διασφάλισης της ενότητας του ΠΑΣΟΚ, η οποία δεν θα στηρίζεται, σε ‘συμφωνίες αξιωματούχων’, ούτε στη διαπλοκή της οικονομικής ολιγαρχίας και των αχυρανθρώπων της πολιτικής γραφειοκρατίας, αλλά στην συνεργασία και στην ενότητα δράσης των δυνάμεων της Νεολαίας, της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, δηλαδή στις αρχές και στις αξίες της Αγωνιστικής Αλληλεγγύης και της Συντροφικότητας, της Άμεσης Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, της Ειρήνης και της Προόδου, στις αρχές και στις αξίες ενός σύγχρονου ανθρωπισμού, που περιμένει από όραμα να γίνει πρόγραμμα και από πρόγραμμα να γίνει σταδιακά η νέα ανθρωπιστική πραγματικότητα, η Νέα Ελευθερία του Ανθρώπου.
16.Είναι γεγονός, πως η μακρόχρονη άσκηση κυβερνητικών ευθυνών από το ΠΑΣΟΚ, βελτίωσε σημαντικά τη θέση των εργαζόμενων και της χώρας. Δεν κατάφερε ωστόσο να δώσει ουσιαστικό περιεχόμενο στη Λαϊκή Κυριαρχία και να αλλάξει βασικές δομές και θεσμούς στην κατεύθυνση των διακηρυγμένων αρχών του για τις οποίες το εμπιστεύτηκε ο ελληνικός Λαός, πράγμα που μείωνε σταδιακά την ιδεολογική-πολιτική ηγεμονία του, γεγονός που επέτρεψε στην ελληνική ολιγαρχία και στην πολιτική έκφρασή της να επιχειρούν να πάρουν πίσω τις όποιες κατακτήσεις των λαϊκών αγώνων.
17. Το χειρότερο είναι το γεγονός ότι, κύρια από το 1996 και μετά, το ΠΑΣΟΚ απομακρύνθηκε συνειδητά από τις ρίζες και την ιδεολογική-πολιτική του ταυτότητα και ως κυβερνητικό κόμμα στελεχών και μηχανισμών πιά, λειτούργησε απροκάλυπτα ως νεοφιλελεύθερο αστικό κόμμα, τα περισσότερα στελέχη του οποίου σαγηνεύτηκαν από την εξουσία και ‘τη γλυκιά γοητεία της μπουρζουαζίας’ και ενσωματώθηκαν στο σύστημα, πράγμα που οδήγησε τη χώρα σε δεξιά και πορεία, το Λαό στην απογοήτευση και τελικά στην από το σκληρό πυρήνα του συστήματος προσχεδιασμένη ήττα. Αυτό είναι το ‘ένα κρατούμενο’
18. Το ‘δεύτερο κρατούμενο’, ταυτόχρονα και προαπαιτούμενο είναι η αποστασιοποίηση της προοδευτικής-δημοκρατικής παράταξης από όλους εκείνους που επιδιώκουν την αποσοσιαλιστικοποίηση του ΠΑΣΟΚ και προωθούν την ενσωμάτωσή του στο καπιταλιστικό πολιτικό σύστημα, ως σοσιαλδημοκρατικό συμπλήρωμα
19. Και το ‘τρίτο κρατούμενο’, ταυτόχρονα και αναγκαίο είναι μια συνολική-μετωπική ρήξη με το σύστημα και με το χθες, προϋπόθεση ικανή και αναγκαία για μια νέα εκ θεμελίων επανίδρυση του ΠΑΣΟΚ, ώστε από αυτή την κρίση να προκύψει ένα σύγχρονο, ριζοσπαστικό, αντικαπιταλιστικό, αντιιμπεριαλιστικό, σοσιαλιστικό και αξιόπιστο ΠΑΣΟΚ. Διαφορετικά δεν έχει λόγο ύπαρξης. Οπότε ο ελληνικός Λαός, πολιτικά αυτενεργός πλέον, θα πρέπει να βρει μόνος του νέες μορφές οργάνωσης και νέες λύσεις για τα προβλήματα που τον φόρτωσε ο καπιταλισμός και οι διάφοροι καθ’ υπαγόρευση και από υστεροβουλία ‘φίλοι’ του απολογητές και ‘διαχειριστές’ του.
20. Με αυτές τις πολιτικές θέσεις αξιολογούμε και επιλέγουμε πρόσωπα και κόμματα και με την καθημερινή ενεργό συμμετοχή μας ανοίγουμε το δρόμο της προοδευτικής Ελλάδας και του Νέου Ανθρωπισμού.
21. Αυτό το ιστορικό κάλεσμα, μας αφορά όλους. Γι’ αυτό σ’ αυτές τις διαδικασίες λέμε όλοι δυναμικά: Παρών.

Δεν υπάρχουν σχόλια: